4 To The Floor... (Deel II): Schop 'Till U Drop

Omdat lawaai maken op zondag niet zo heel vriendelijk is voor de buren hebben we ons gisteren kalm gehouden: Leen en ik hebben samen de trap afgekuist, en daarna ingepakt in karton. Zo hopen we de schade tot een minimum te beperken, want indien mogelijk zouden we de trap willen behouden...

Maandagen echter, zijn gemaakt om lawaai op te maken (dat Pinkstermaandag eigenlijk een zondag is, gaan we voor het gemak even vergeten). Doel van de dag: het vloerniveau met ongeveer 30cm doen zakken.

Vorige week werd een container besteld, die vanmorgen om 7u30 geleverd werd. Tegen dan hadden Frederik en ik reeds het eerste stuk ondervloer in de living met de breekhamer bewerkt (arme buren, maar tot nog toe: geen klachten, laten we duimen dat't zo blijft, want: de morgenstond heeft goud in de mond!).
Om 8u kwam Leen ons vervoegen: de grote breekhamer werd aan haar doorgegeven, en Frederik en ik zijn dan met het betere uitschepwerk begonnen. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen, dat ik het na het eerste uur niet echt meer zag zitten: de vensterbank zat tijdens het scheppen telkens in de weg, in steenbrokken scheppen als je er niet van onder aankan is supermoeilijk, de container zou om 19u vanavond opgehaald worden, het zweet liep bij ons beiden in rivieren van ons af, en het ging voor geen meter vooruit...

Gelukkig ging het daarna vlotter: we kregen wat meer ruimte, het scheppen ging dus vlotter, en de kruiwagens volgden elkaar sneller op zodat de container toch wat gevulder ging lijken. Alleen hebben de handen van Leen erg afgezien: de Ierlandreizigers herinneren zich Leens voeten na de dagtocht, haar handen zien er momenteel ongeveer 't zelfde uit. En voor de roeiers: ze zien er ongeveer uit als de handen van iemand die het hele seizoen in koppel roeit, en dan opeens 20km in punt moet doen.
Tegen de middag waren we al over halfweg, en het eten dat mama gemaakt had smaakte dubbel zo lekker (danku daarvoor, en ook bedankt aan Eline voor de groentjes!).
Deze namiddag was het opnieuw starten met werken na het eten des te lastiger, maar het vooruitzicht dat we vlugger dan verwacht klaar gingen zijn, gaf ons vleugels (hoewel die van Leen iets korter bleken dan die van Fre en mezelf: op't einde heeft Leen eventjes genoten van een welverdiende rustpauze, meer details: zie de foto's).
Tegen 16u was de container helemaal vol, nadat we ook nog de tegels van de oude keuken hadden uitgebroken om de laatste gaatjes op te vullen.
En dan: de welverdiende douche, en nadien een fris pintje! Santé!

De foto's van vandaag staan hieronder:

Vloer Uitbreken II